jueves, 26 de julio de 2012

Ruta en moto Ferrol - Central Tambre ( Noia)

Ayer fue el día de Galicia y para celebrarlo como se merece nos fuimos de ruta!!
El plan era visitar a Rubén que estuvo un poco pachucho y para ver que tal iba y de excusa para coger carretera... jajaja. La ruta vino a ser la siguente:



Salimos de Ferrol con un día radiante, solazo, calor... que más podíamos pedir. Nuestra intención llegar a Santiago para comer. Y así fue, parada técnica para rellenar el depósito y para Santiago. 
Una vez allí comimos. Hablamos con David , que estaba tambien por la zona y así de excusa para poder quedar cuantos más mejor, y quedamos con él y con Mónica para tomar un café y esperar a Rubén en Bertamirans.
Estando en este lugar se me vino a la cabeza el poema de Rosalía de Castro "Campanas de Bastabales"

Campanas de Bastabales:
cando vos oyo tocar,
mórrome de soidades.


I

Cando vos oyo tocar,
campaniñas, campaniñas,
sin querer torno á chorar.

Cando de lonxe vos oyo,
penso que por min chamades,
e d'as entrañas me doyo.

Dóyome de dor ferida,
qu'antes tiña vida enteira
y hoxe teño media vida.

Sólo media me deixaron
os que d'aló me trouxeron
os que d'aló me roubaron.

Non me roubaron, traidores,
¡ai!, uns amores toliños,
¡ai!, uns toliños amores.

Qu'os amores xa fuxiron...
As soidades viñeron...
De pena me consumiron.


II

Aló pol-a mañanciña
subo enriba dos outeiros
lixeiriña, lixeiriña.

Com'unha craba lixeira,
para oir d'as campaniñas
a batalada pirmeira.

A pirmeira d'alborada
que me traen os airiños,
por me ver máis consolada.

Por me ver menos chorosa,
n-as suas alas m'a traen
rebuldeira e queixumbrosa. 

Queixumbrosa e retembrando
por antr'a verde espesura,
por antr'o verde arborado.

E pol-a verde pradeira,
por riba d'a veiga llana,
rebuldeira e rebuldeira.


III

Paseniño, paseniño,
vou pol-a tarde calada,
de Bastabales camiño.

Camiño d'o meu contento;
y en tanto o sol non se esconde,
n-unha pedriña me sento.

E sentada estou mirando
cómo'a lua vai saindo,
cómo o sol se vai deitando.

Cál se deita, cál se esconde,
mentras tanto corre a lua
sin saberse para donde.

Para donde vai tan soya,
sin qu'ôs tristes qu'a miramos
nin nos fale, nin nos oya.

Que si oíra e nos falara,
moitas cousas lle dixera,
moitas cousas lle contara.


Por la zona había carteles de la ruta Rosaliana, que quedará para otra ocasión. Puede que para cualquier día de vacaciones...

Al ratiño llego Ruben y Belén y ya estábamos todos!!!
De ahí salimos dirección al embalse de Barrie de la Maza

El camino no se hizo nada pesado a través de arboledas que nos dejaban un poquito de fresquito, que falta hacía. Una vez en el embalse, el paisaje era precioso. Si te colocabas en la orilla el viento traía de vez en cuando algunas gotitas que eran una delicia.
De ahí continuamos con la ruta en dirección a la Central de Tambre a ver su puente colgante y a respirar aire puro.
El camino hacia la central fue espectacular... ¡¡¡Vaya vistas!!! Una vez allí Rubén tuvo la genial idea de que dieramos un paseo monte a través cargando con los cascos y asegurándonos de no resbalar con las hojas de eucalipto que tapizaban toooda la bajada, que conste que la idea no era mala, pero digamos que era un paseo majo. A media bajada Raúl en un momento de inspiración se da cuenta que se había dejado las llaves en el contacto de la moto... Vaya momento!!!! Pero seguimos el descenso, por que a ver quien volvía por aquel camino??? jjajajaa.
Una vez abajo nos encontramos con un área recreativa preciosa. Muy bien cuidada donde poder descansar un ratito de la caminata.


 y el puente colgante:

Despues de estar un ratillo por allí emprendimos el camino a buscar las motos,en lugar de hacerlo monte a través optamos por subir por la carretera... ains eso si que fue un paseo!!!!! Al llegar la moto allí estaba con la llave en el contacto y todo.
Y nos alejamos de la zona no sin antes dar un último vistazo a aquel paisaje alucinante.
Nos despedimos de todos y vuelta para Ferrol.
De camino a casa por la zona de Sigüeiro nos cayeron 4 gotitas... pero nada,una nube perdida!!! 
Cuando ya estábamos en Campolongo nos sorprendió una puesta de sol alucinante... no pudimos evitar parar en la Playa de Cabanas a sacarle unas fotos


Y hasta aquí nuestra ruta. Fue un día genial, espero poder descubrir pronto más rincones estupendos y compartirlo con todos vosotros. 
Hasta la próxima!!!